Πεδίο Δράσης Κόδρα, PICTOR: Αναζητώντας το οικείο

Δράσεις
Θεσσαλονίκη, συμμετοχή με Πένυ Κωστίνου, 3/9/2010

Συμμετοχή με το έργο "Projecting the City", σε ομαδική έκθεση με τίτλο Pictor: Αναζητώντας το οικείο,  στο στρατόπεδο Κόδρα και σε συνεργασία με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης

PROJECTING THE CITY
Η αφορμή για την υλοποίηση αυτής της ιδέας ξεκινά από τη ‘στέρηση’ της ενημέρωσης γύρω από γεγονότα, πολιτιστικά και μη, που συμβαίνουν σ’αυτή τη πόλη. Νιώθουμε πολλές φορές αποκλεισμένοι για πράγματα που μας ενδιαφέρουν αλλά δεν μάθαμε ποτέ (ή τα μάθαμε αργότερα). Παρά μόνο πρέπει να βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση ώστε να ρωτάμε, να ξεφυλλίζουμε τα free press (που τα περισσότερα έχονται από Αθήνα), να ανήκουμε σε ομάδες, ή να φροντίζουμε να συμπεριλαμβανόμαστε σε όσο το δυνατόν περισσότερα mail lists φορέων και ιδρυμάτων, ώστε να έχουμε μία εποπτεία γι’ αυτά που γίνονται.
Σε αντίθεση λοιπόν με αυτό, βλέπουμε ότι με αφορμή την έξαρση ‘καλλιτεχνικών’ σχημάτων τα νέα ταξιδεύουν πιο γρήγορα, σχεδόν ίπτανται καθημερινά στους δρόμους της πόλης. Γνωστός και μή, πετυχημένος ή όχι, όλοι έχουν δικαίωμα για μια δημόσια έκθεση. Η εικόνα πια αφομοιώνεται, ενώ με το καθημερινό πέρασμα από τα ίδια σημεία, κάπου κολλημένοι στη συνηθισμένη κίνηση της πόλης, η πληροφορία έχει καταγραφεί.
Κι όμως, σ’αυτή τη πόλη υπάρχουν τόσα ακόμα που μας ξαφνιάζουν, που αν παρατηρήσουμε με λιγότερο βιαστική ματιά θα είναι σαν να βλέπουμε πρώτη φορά (κι ας περνάμε κι από το ίδιο σημείο σχεδόν καθημερινά).
Μια μικρή λεπτομέρεια σκαλιστής πρόσοψης, ένα κτίριο χωρίς καθόλου παράθυρα σε κεντρικό δρόμο, ερείπια αρχαίου ναού δίπλα σε θεμέλια πολυκατοικίας, μία αψίδα σε μια γειτονιά, μία ανθρώπινη καταγραφή, ένα μήνυμα στο δρόμο, τη δύση του ηλίου.. Ακόμα και για τις πιο κοινές εικόνες αν παρατηρήσουμε στη διάρκεια της μέρας με ένα τόνο αισιοδοξίας (ή ακόμα και ειρωνική διάθεση), μπορούμε να αναγνώσουμε άλλα τοπία.
Τι θα γινόταν λοιπόν αν αυτές τις λεπτομέρειες (-πληροφορίες), τις αντικαθιστούσαμε με αυτές τις εικόνες (πινακίδες) που τόσο βίαια και αποφασιστικά καταγράφονται στο μυαλό και στη σύνθεση της πόλης;
Θα βλέπαμε λίγο πράσινο στη πόλη (και μάλιστα στην Εγνατία) προβάλλοντας μια στιγμή σε λαϊκή αγορά. Θα συνομιλούσαμε με το βλέμμα μια κυρίας μέσα από τα καθρεφτίσματα του απέναντι κτιρίου. Θα ‘ακούγαμε’ τα συνθήματα στους τοίχους την ώρα που χαζεύουμε μια πολυτελή βιτρίνα. Θα επισκεφτόμασταν μία αίθουσα τέχνης σε ένα εργαστήριο ξυλουργού. Θα προσπερνούσαμε ένα κιόσκι στην Αριζόνα ενώ αγωνιούμε κάπου στη περιφερειακή. Θα θαυμάζαμε με τη δύση του ηλίου τον εθνικό μας κήπο κάπου στα νεκροταφεία. Θα μοιραζόμασταν μικρές οικογενειακές στιγμές γειτονιάς έστω κάπου στην Εγνατία. Θα βλέπαμε πώς αλλάζει η όψη ενός κτιρίου απλά και μόνο με τη δύση του ηλίου...
Κι όλα αυτά αναμιγνύοντας τις περιοχές (γειτονιές), την ώρα, τα βλέμματα (και οπτικές), αλλά και τη διάθεση να δούμε αυτή τη πόλη.

​
σχετικές δημοσιεύσεις:
http://www.actionfieldkodra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=79%3Apictor-&catid=34&Itemid=54&lang=el​
http://www.actionfieldkodra.gr/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=34&Itemid=54&lang=%20%CE%B5%CE%BB​